اتوار 15 جون ، 2025
راستبازاں دے بارے آکھو پئی چنگا ای ہووے گا۔۔
“Say ye to the righteous, that it shall be well with him.”
21۔ مَیں ایہدے اْتے ٹردا رہناں واں۔ ایس لئی مَیں امیدوار واں۔
22۔ ایہہ خداوند دی شفقت اے پئی اسی فنا نئیں ہوئے کیوں جے اوہدے رحم دا اخیرنئیں۔
23۔اوہ ہر سویر نوں تازہ اے۔ تیری وفاداری وڈھی اے۔
24۔میری جند نے آکھیا میرا حصہ خداوند اے! ایس لئی میری آس اوہدے توں ای اے۔
25۔ خداوند اوہناں اْتے مہربان اے جیہڑے اوہدی اڈیک کردے نیں۔ اوس جند اْتے جیہڑی اوہدی طالب اے۔
26۔ایہہ واوا اے پئی بندہ آس رکھن والا اے تے چپ کر کے خداوند دی مکتی دی اڈیک کرے۔
21. This I recall to my mind, therefore have I hope.
22. It is of the Lord’s mercies that we are not consumed, because his compassions fail not.
23. They are new every morning: great is thy faithfulness.
24. The Lord is my portion, saith my soul; therefore will I hope in him.
25. The Lord is good unto them that wait for him, to the soul that seeketh him.
26. It is good that a man should both hope and quietly wait for the salvation of the Lord.
درسی وعظ
1۔ تے اسی جیہڑے اوہدے نال کم وچ شریک آں ایہہ وی تہاڈے اگے منت کردے آں پئی رب دا فضل جیہڑا تہاڈے اْتے ہوئیا اے بے فائدہ نہ رہن دیوو۔
16۔۔۔۔ایس لئی رب نے آکھیا پئی مَیں اوہناں وچ وَساں گا تے اوہناں وچ ٹْراں پھراں گا تے مَیں اوہناں دا رب ہونواں گا تے اوہ میری اْمت ہوون گے۔
18۔تے تہاڈا پیو ہونواں گا تے تْسی میرے پْتر تے دھیاں ہووو گے۔ایہہ خداوند قادر مطلق دا اَکھا ن اے۔
1 We then, as workers together with him, beseech you also that ye receive not the grace of God in vain.
16 …as God hath said, I will dwell in them, and walk in them; and I will be their God, and they shall be my people.
18 And will be a Father unto you, and ye shall be my sons and daughters, saith the Lord Almighty.
3۔ تے موسیٰ اوہدے اْتے چڑھ کے رب دے کول گیا تے خداوند نے اوہنوں پہاڑ توں پکار کے آکھیا پئی توں یعقوب دے خانوادے نوں اینج آکھ تے بنی اسرائیل نوں دس دے۔
4۔ پئی تسی ویکھیا پئی مَیں مصریاں دے نال کیہ کیہ کیتا تے تہانوں جیویں عقاب دے پراں اْتے بٹھا کے اپنے کول لے آیا۔
5۔۔۔۔میرے عہد اْتے چلو۔
3 And Moses went up unto God, and the Lord called unto him out of the mountain, saying, Thus shalt thou say to the house of Jacob, and tell the children of Israel;
4 Ye have seen what I did unto the Egyptians, and how I bare you on eagles’ wings, and brought you unto myself.
5 …keep my covenant,
6۔ کیوں جے مَیں خداوند نہ بدلن والا واں ایس لئی اے بنی یعقوب تسی برباد نئیں ہوئے۔
6 For I am the Lord, I change not; therefore ye sons of Jacob are not consumed.
8۔تے اک دن اینج ہوئیا پئی الیشع شونیم نوں گیا۔اوتھے اک دولت مند عورت سی تے اوہنے اوہنوں روٹی کھاون تے مجبور کیتا فیر تے جدوں کدی اوہ اوتھوں لنگدا روٹی کھاون لئی اوتھے ٹْر جاوندا سی۔
9۔ایس لئی اوہنے اپنے بندے نوں آکھیا ویکھ مینوں لگدا اے پئی ایہہ رب دا بندہ جیہڑا اکثر ساڈے وَل آوندا اے مقدس اے۔
10۔اسی اوہدے لئی اک پلنگ تے کوٹھری کَند اْتے بنا دَئیے تے اوہدے لئی اک پلنگ تے میز تے چوکی تے شمعدان لگا دَئیے۔فیر جدوں کدی اوہ ساڈے کول آوے تے اوتھے ای ٹھہرے گا۔
11۔ایس لئی اک دن اینج ہوئیا پئی اوہ اودھر گیا تے اوس کوٹھری وچ جا کے اوتھے ای سْوتا۔
12۔فیر اوہنے اپنے خادم جیحازی نوں آکھیا پئی ایس شونیمی عورت نوں سَدے۔اوہنے اوہنوں سَد لیا تے اوہ اوہدے سامنے کھلو گئی۔
13۔فیر اوہنے اپنے خادم نوں آکھیا تْوں اوہنوں پوچھ پئی تْوں جیہڑیاں ساڈے لئی ایہنیاں فکراں کیتیاں تے تیرے لئی کیہ کیتا جاوے؟ کیہ تْوں چاؤنی ایں پئی بادشاہ نوں یا فوج دے سردار نوں تیری سفارش کیتی جاوے؟اوہنے جواب دِتا مَیں تے اپنے ای لوکاں وچ رینی واں۔
14۔فیر اوہنے اوہنوں آکھیا اوہدے لئی کیہ کیتا جاوے؟فیر جیحازی نے جواب دِتا کیہ واقعی اوہدے کوئی پْتر نئیں تے اوہدا بندہ بْڈھا اے۔
15۔فیر اوہنے اوہنوں آکھیا اوہنوں سَد لے تے جدوں اوہنے اوہنوں سَدیا تے اوہ بْوہے اْتے کھلو گئی۔
16۔فیر اوہنے آکھیا موسمِ بہار وچ ویلا پورا ہوون اْتے تیری گود وچ پْتر ہووے گا۔اوہنے آکھیا نئیں اے مالک اے رب دے بندے اپنی لونڈی نوں جھوٹ نہ آکھ۔
17۔ایس لئی اوہ عورت حاملہ ہوئی تے جیویں الیشع نے اوہنوں آکھیا سی موسمِ بہار وچ ویلا پورا ہوون اْتے اوہدے پْتر ہوئیا۔
18۔تے اوہ مْنڈا وڈھا ہوئیا تے اک دن اینج ہوئیا پئی اوہ اپنے پیو دے کول کھیت وڈھن والیاں وچ ٹْر گیا۔
19۔تے اوہنے پیو نوں آکھیاہائے میرا سر!ہائے میرا سر!اوہنے اوہنوں آکھیا اوہنوں اوہدی ماں دے کول لے جا۔
20۔جدوں اوہنے اوہنوں لے کے اوہدی ماں دے کول اَپڑا دِتا تے اوہ اوہدے گوڈیاں اْتے دوپہر تیکر بیٹھیا رہئیا ایہدے بعد مر گیا۔
21۔ایہدے بعد اوہدی ماں نے اْتے جا کے اوہنوں رب دے بندے دے پلنگ اْتے لٹا دِتا تے بْوہا بند کر کے باہر ٹْر گئی۔
22۔تے اوہنے اپنے بندے نوں پکار کے آکھیا جلدجواناں وچوں اک نوں تے گدھیاں وچوں اک نوں میرے لئی گھل دے تاں جو مَیں رب دے بندے کول پَج جاواں تے فیر مْڑ آواں۔
23۔ اوہنے آکھیا اج تْوں اوہدے کول کیوں جانا چاہنی ایں اج نہ تے نواں چن اے نہ سبت اے۔ اوہنے جواب دِتا پئی چنگا ای ہووے گا۔
25۔تد اوہ ٹری تے کرمل دی پہاڑی اْتے رب دے بندے دے کول گئی۔ رب دے اوس بندے نیں دوروں اوہنوں ویکھ کے اپنے خادم جیحازی نوں آکھیا ویکھ اودھر اوہ شونیمی عورت اے۔
26۔ہن اوہنوں جی آیاں نوں آکھن لئی دوڑ جا تے اوہنوں پْچھ کیہ توں ٹھیک ایں؟ کیہ تیرا بندہ ٹھیک اے؟ کیہ تیرا بال ٹھیک اے؟ اوہنے جواب دِتا ہاں ٹھیک نیں۔
27۔تے جدوں اوہ اوس پہاڑ اْتے رب دے بندے کول آئی تے اوہدے پیر پھڑ لئے تے جیحازی اوہنوں چْکن لئی نیہڑے آیا پر رب دے بندے نے آکھیا اوہنوں چھڈ دے کیوں جے اوہدا جی پریشان اے تے خداوند نے میتھوں ایہہ گل لکوئی تے مینوں نہ دَسی۔
30۔ اوس مْنڈے دی ماں نے آکھیا خداوند دی حیاتی دی قسم تے تیری جند دی سَوں مَیں تینوں نئیں چھڈاں گی تد اوہ اْٹھ کے اوہدے مگر مگر گیا۔
31۔ تے جیحازی نے اوہدے توں پہلاں آکے عصا نوں اوس مْنڈے دے مْونہہ اْتے دھر دتا پر نہ تے کوئی آواز آئی تے نہ کوئی سننا ہوئیا ایس لئی اوہ اوہنوں ملن نوں پرتیا تے اوہنوں دسیا پئی مْنڈا نئیں جاگیا۔
32۔جدوں الیشع اوس گھر وچ آیا تے ویکھو اوہ مْنڈا مریا ہوئیا اوہدے پلنگ اْتے پیا سی۔
33۔ایس لئی اوہ اندر گیا تے بْوہا بند کر کے خداوند توں دعا کیتی۔
34۔ تے اْتے چڑھ کے اوس بال دے اْتے لمے پے گیا تے اوہدے مونہہ اْتے اپنا مونہہ تے اوہدیاں اکھیاں اْتے اپنیاں اکھیاں تے اوہدے ہتھاں اْتے اپنے ہتھ دھر لئے تے اوہدے اْتے پھیل گیا۔ تد اوس بال دا پِنڈا تتا ہوون لگیا۔
35۔فیر اوہ اْٹھ کے اوس چھت اْتے اک واری پھیرا لان لگیا تے اْتے چڑھ کے اوس بال اْتے پھیل گیا تے اوہ بال ست واری چھِکیاتے بال نے اکھیاں کھول دِتیاں۔
36۔فیر اوہنے جیحازی نوں سَد کے آکھیا اوس شونیمی عورت نوں سَد لے ایس لئی اوہنے اوہنوں سَدیا تے جدوں اوہ اوہدے کول آئی تے اوہنے اوہنوں آکھیا اپنے پْتر نوں چْک لے۔
37۔فیر اوہ اندر جا کے اوہدے پیراں وچ ڈِگی تے دھرتی اْتے سرسْٹیا فیر اپنے پْتر نوں چْک کے باہر ٹْر گئی۔
8 And it fell on a day, that Elisha passed to Shunem, where was a great woman; and she constrained him to eat bread. And so it was, that as oft as he passed by, he turned in thither to eat bread.
9 And she said unto her husband, Behold now, I perceive that this is an holy man of God, which passeth by us continually.
10 Let us make a little chamber, I pray thee, on the wall; and let us set for him there a bed, and a table, and a stool, and a candlestick: and it shall be, when he cometh to us, that he shall turn in thither.
11 And it fell on a day, that he came thither, and he turned into the chamber, and lay there.
12 And he said to Gehazi his servant, Call this Shunammite. And when he had called her, she stood before him.
13 And he said unto him, Say now unto her, Behold, thou hast been careful for us with all this care; what is to be done for thee? wouldest thou be spoken for to the king, or to the captain of the host? And she answered, I dwell among mine own people.
14 And he said, What then is to be done for her? And Gehazi answered, Verily she hath no child, and her husband is old.
15 And he said, Call her. And when he had called her, she stood in the door.
16 And he said, About this season, according to the time of life, thou shalt embrace a son.
17 And the woman conceived, and bare a son at that season that Elisha had said unto her, according to the time of life.
18 And when the child was grown, it fell on a day, that he went out to his father to the reapers.
19 And he said unto his father, My head, my head. And he said to a lad, Carry him to his mother.
20 And when he had taken him, and brought him to his mother, he sat on her knees till noon, and then died.
21 And she went up, and laid him on the bed of the man of God, and shut the door upon him, and went out.
22 And she called unto her husband, and said, Send me, I pray thee, one of the young men, and one of the asses, that I may run to the man of God, and come again.
23 And he said, Wherefore wilt thou go to him to day? it is neither new moon, nor sabbath. And she said, It shall be well.
25 So she went and came unto the man of God to mount Carmel. And it came to pass, when the man of God saw her afar off, that he said to Gehazi his servant, Behold, yonder is that Shunammite:
26 Run now, I pray thee, to meet her, and say unto her, Is it well with thee? is it well with thy husband? is it well with the child? And she answered, It is well.
27 And when she came to the man of God to the hill, she caught him by the feet: but Gehazi came near to thrust her away. And the man of God said, Let her alone; for her soul is vexed within her: and the Lord hath hid it from me, and hath not told me.
30 And the mother of the child said, As the Lord liveth, and as thy soul liveth, I will not leave thee. And he arose, and followed her.
31 And Gehazi passed on before them, and laid the staff upon the face of the child; but there was neither voice, nor hearing. Wherefore he went again to meet him, and told him, saying, The child is not awaked.
32 And when Elisha was come into the house, behold, the child was dead, and laid upon his bed.
33 He went in therefore, and shut the door upon them twain, and prayed unto the Lord.
34 And he went up, and lay upon the child, and put his mouth upon his mouth, and his eyes upon his eyes, and his hands upon his hands: and he stretched himself upon the child; and the flesh of the child waxed warm.
35 Then he returned, and walked in the house to and fro; and went up, and stretched himself upon him: and the child sneezed seven times, and the child opened his eyes.
36 And he called Gehazi, and said, Call this Shunammite. So he called her. And when she was come in unto him, he said, Take up thy son.
37 Then she went in, and fell at his feet, and bowed herself to the ground, and took up her son, and went out.
8۔خداوند اینج آکھدا اے پئی مَیں قبولیت دے ویلے تیری سنی تے مکتی دے دن تیری مدد کیتی مَیں تیری حفاظت کراں گا تے لوکاں لئی تینوں اک عہد بنانواں گا تاں جو توں ملک نوں بحال کریں تے ویران میراث وارثاں نوں دیویں۔
9۔ تاں جو توں قیدیاں نوں آکھیں پئی نکل جاؤ تے اوہناں نوں جیہڑے ہنیرے وچ نیں پئی اپنے آپ نوں وکھاؤ۔اوہ راہواں وچ چرن گے تے سارے ننگے ٹیلے اوہناں دیاں چراہگانواں ہوون گیاں۔
10۔اوہ نہ پْکھے ہوون گے تے نہ تریائے تے نہ گرمی نہ تْپ نال اوہناں نوں نقصان ہووے گا کیوں جے اوہ جیدی رحمت اوہناں اْتے اے اوہناں دا رہنما ہووے گا تے پانی دیاں سوتیاں ول اوہناں دی راہنمائی کرے گا۔
8 Thus saith the Lord, In an acceptable time have I heard thee, and in a day of salvation have I helped thee: and I will preserve thee, and give thee for a covenant of the people, to establish the earth, to cause to inherit the desolate heritages;
9 That thou mayest say to the prisoners, Go forth; to them that are in darkness, Shew yourselves. They shall feed in the ways, and their pastures shall be in all high places.
10 They shall not hunger nor thirst; neither shall the heat nor sun smite them: for he that hath mercy on them shall lead them, even by the springs of water shall he guide them.
16۔ایس لئی آؤ اسی فضل دے تخت دے کول دلیری نال جائیے تاں جو ساڈے اْتے رحم ہووے تاں جو اوہ فضل حاصل کرئیے جیہڑا لوڑ دے ویلے ساڈی مدد کرے۔
16 Let us therefore come boldly unto the throne of grace, that we may obtain mercy, and find grace to help in time of need.
13۔ اے ربا توں ویکھدا ایں۔
13 Thou God seest me:
28۔تے ساہنوں پتا اے پئی ساریاں شیواں رل کے رب دے نال پیار کرن والیاں لئی بھلیائی پیدا کردیاں نیں یعنی اوہناں لئی جیہڑے رب دے ارادے دے مطابق بلائے گئے نیں۔
31۔ایس لئی اسی ایہناں گلاں دے بارے کیہ آکھئے جے رب ساڈے ول اے تے کون ساڈا مخالف اے؟
28 And we know that all things work together for good to them that love God, to them who are the called according to his purpose.
31 What shall we then say to these things? If God be for us, who can be against us?
روح انسان نوں برکت دیندی اے، پر انسان نئیں جان دا ”پئی اوہ کتھوں آؤندی اے“۔ ایہدے توں بیمار شفا پاندے نیں، دْکھی تسلی پاندے نیں تے پاپی چھڑائے جاندے نیں۔ ایہہ اک عالمگیر رب دے اثر نیں جیہڑا ہمیشہ دی سائنس وچ لْکی ہوئی چنگی رہائش اے۔
Spirit blesses man, but man cannot "tell whence it cometh." By it the sick are healed, the sorrowing are comforted, and the sinning are reformed. These are the effects of one universal God, the invisible good dwelling in eternal Science.
اوہ دعا جیہڑی پاپی نوں ٹھیک کردی اے تے بیمار نوں ٹھیک کر دی اے اوہ پورے طور تے ایہہ ایمان اے پئی رب لئی سب کجھ ممکن اے، جیہڑی اوہدے بارے اک روحانی سمجھ، اک بے غرض پیار اے۔۔۔۔دعا، دھیان رکھنا، تے کم کرنا اپنے آپ دی تباہی دے نال رل کے، اوہنوں پورا کرن لئی رب دے برکت والے ذریعے نیں جو کجھ وی مسیحت تے انسانیت دی صحت لئی کامیابی نال پورا کیتا گیا ہووے۔
نہ آکھے ہوئے خیال الٰہی سیان لئی انجان نئیں۔ تاہنگ دعا اے؛ تے ساڈیاں خواہشاں لئی رب اْتے بھروسہ کرن نال کوئی نقصان نئیں ہْندا، پئی اوہ لفظ بنن تے عمل وچ آؤن توں پہلاں بن گئے تے مشہور کیتے جا چکے نیں۔
The prayer that reforms the sinner and heals the sick is an absolute faith that all things are possible to God, — a spiritual understanding of Him, an unselfed love. … Prayer, watching, and working, combined with self-immolation, are God's gracious means for accomplishing whatever has been successfully done for the Christianization and health of mankind.
Thoughts unspoken are not unknown to the divine Mind. Desire is prayer; and no loss can occur from trusting God with our desires, that they may be moulded and exalted before they take form in words and in deeds.
شروع توں اخیر تیکر، سارا کلام پاک مادے اْتے روح، سیان دی فتح دے واقعاں نال بھریا ہوئیا اے۔ موسیٰ نے سیان دی طاقت نوں ایہدے راہیں ثابت کیتا جنہوں انسان معجزے آکھدا اے؛ ایسے طراں یشوع، ایلیا تے الیشع نے وی کیتا۔ مسیحی دور نوں علامتاں تے عجیب کماں دی مدد نال ودھایا گیا۔
From beginning to end, the Scriptures are full of accounts of the triumph of Spirit, Mind, over matter. Moses proved the power of Mind by what men called miracles; so did Joshua, Elijah, and Elisha. The Christian era was ushered in with signs and wonders.
انسان سمجھدے نیں پئی اوہ چنگیائی دے بغیر زندہ رہ سکدے نیں،جد کہ رب چنگیائی تے کّلاای اصل حیاتی اے۔تے ایہدا نتیجہ کیہ ہندا اے؟اوس الٰہی اصول دے بارے گھٹ فہم رکھدیاں ہوئے جیہڑا مکتی تے شفا دیندا اے،انسان صرف ایمان دے نال پاپ،بیماری تے موت توں رہائی پا سکدے نیں۔ایہہ غلطیاں اصل وچ اینج تباہ نئیں ہندیاں،تے اوہناں نوں اوہدوں تیکر،ایتھے یا ایس توں بعد، انساناں دے نال جْڑے رہنا چاہیدا اے جدوں تیکر اوہ سائنس وچ رب دے اصلی ادراک نوں نئیں پا لیندے جیدے نال رب دے بارے انسان دیاں غلط فہمیاں ہندیاں نیں تے ایہہ اوہدی کاملیت دے بارے وڈھیاں حقیقتاں نوں ظاہر کردا اے۔
Mortals suppose that they can live without goodness, when God is good and the only real Life. What is the result? Understanding little about the divine Principle which saves and heals, mortals get rid of sin, sickness, and death only in belief. These errors are not thus really destroyed, and must therefore cling to mortals until, here or hereafter, they gain the true understanding of God in the Science which destroys human delusions about Him and reveals the grand realities of His allness.
صحت مادے دی حالت نئیں بلکہ سیّان دی حالت اے؛تے نہ ای مادی حِساں صحت دے موضوع اْتے بھروسے دے قابل گواہی پیش کرسکدیاں نیں۔شفائیہ سیّان دی سائنس کسے کمزور لئی ایہہ ہونا نہ ممکن بیان کردی اے جد کہ سیّان لئی ایہدی اصل تصدیق کرنا یا انسان دی اصلی حالت نوں ظاہر کرنا ممکن پیش کردی اے۔ ایس لئی سائنس دا الٰہی اصول بدنی حِساں دی گواہی نوں بدلدیاں ہوئے انسان نوں بطور سچیائی ہم آہنگی دے نال موجود ہونا ظاہر کردا اے،جیہڑا صحت دی کّلی نیو اے؛تے اینج سائنس ساری بیماری توں انکار کردی،بیمار نوں شفا دیندی، جھوٹی گواہی نوں برباد کردی تے مادی منطق دی تردید کردی اے۔
Health is not a condition of matter, but of Mind; nor can the material senses bear reliable testimony on the subject of health. The Science of Mind-healing shows it to be impossible for aught but Mind to testify truly or to exhibit the real status of man. Therefore the divine Principle of Science, reversing the testimony of the physical senses, reveals man as harmoniously existent in Truth, which is the only basis of health; and thus Science denies all disease, heals the sick, overthrows false evidence, and refutes materialistic logic.
کرسچن سائنس وچ پائے جان والے غیر تربیت یافتہ لوکاں ولوں، مادی وجود دے بارے اصل وچ کجھ نئیں سمجھیا جاندا۔ ایہہ منیا جاندا اے پئی انسان ایتھے اوہناں دی مرضی نال نئیں، تے اوہناں نوں غیر ارادی طور تے ہٹا چھڈیا اے، بغیر ایہہ جانن دے پئی کیوں تے کدوں۔ جیویں ڈرے ہوئے بال کسے خیالی بھوت نوں ایدھر اودھر ویکھدے نیں، ااوسے طراں بیمار انسان وی ہر پاسے خطرہ ای ویکھدے نیں، تے ٹھیک راہ دے علاوہ ہر پاسیوں تسلی لبھدے نیں۔ ہنیرا ڈر نوں پیدا کردا اے۔ کوئی سیانا بندہ اپنے عقیدیاں دی غلامی وچ اپنے اصلی وجود نوں کسے بال توں بوہتا نئیں سمجھ سکدا؛ تے سیانے بندے نوں اوہدے ہنیرے وچوں کڈھنا چاہیدا اے، ایہدے توں پہلاں پئی اوہ ایہناں فریبی دْکھاں توں آزاد ہو سکے جنہاں دا ہنیرا ودھدا جاندا اے۔ ایس حالت وچوں نکلن دی کلی راہ کرسچن سائنس وچ اے۔
دوڑ نوں تیز کرن دی لوڑ ایس اصلیت دی پیو اے پئی سیان ایہہ کر سکدی اے؛ کیوں جے سیان گنددی بجائے صفائی، کمزوری دی بجائے طاقت، تے بیماری دی بجائے تندرستی دیندی اے۔ ایہہ پورے نظام وچ بدلن دے قابل اے، تے ایہنوں ’ہر ذرے تیکر“ بنا سکدی اے۔
By those uninstructed in Christian Science, nothing is really understood of material existence. Mortals are believed to be here without their consent and to be removed as involuntarily, not knowing why nor when. As frightened children look everywhere for the imaginary ghost, so sick humanity sees danger in every direction, and looks for relief in all ways except the right one. Darkness induces fear. The adult, in bondage to his beliefs, no more comprehends his real being than does the child; and the adult must be taken out of his darkness, before he can get rid of the illusive sufferings which throng the gloaming. The way in divine Science is the only way out of this condition.
The necessity for uplifting the race is father to the fact that Mind can do it; for Mind can impart purity instead of impurity, strength instead of weakness, and health instead of disease. Truth is an alterative in the entire system, and can make it "every whit whole."
وادی۔ ذہنی دباؤ، مسکینی، ہنیرا۔
”بلکہ بھانویں موت دے پرچھانویں والی وادی وچوں میں لنگناں ہووے میں کسے بلا توں نئیں ڈراں گا۔“ (زبور 23: 4 آیت)
بھانویں انسانی سوچ دے مطابق راہ ہنیر اے فیر وی الٰہی حیاتی تے محبت ایہنوں روشن کردی اے تے انسانی خیال دی بد امنی، موت دے ڈر، تے غلطی دی فرضی حقیقت نوں تباہ کر دیندی اے۔ کرسچن سائنس، حِساں دی مخالفت کردیاں ہوئے، وادی نوں گلاب وانگر پھْٹن تے کھِلن لئی تیار کر دی اے۔
Valley. Depression; meekness; darkness.
"Though I walk through the valley of the shadow of death, I will fear no evil." (Psalm xxiii.4.)
Though the way is dark in mortal sense, divine Life and Love illumine it, destroy the unrest of mortal thought, the fear of death, and the supposed reality of error. Christian Science, contradicting sense, maketh the valley to bud and blossom as the rose.
ڈر کدی اپنے آپ دے ہوون تے اپنے کماں توں نئیں رْکدا۔ لہؤ، دل، پھیپھریاں وغیرہ دا حیاتی، یعنی رب نال کوئی تعلق نئیں اے۔ اصل انسان دا ہر کم الٰہی سیان دی رکھوالی وچ اے۔ انسان دی سوچ قتل کرن یا علاج کرن دی کوئی طاقت نئیں رکھدی، تے ایہدا رب دے بندے اْتے کوئی اختیار نئیں اے۔اوہ الٰہی سیان جنہے انسان نوں بنایا اپنی صورت تے شبیہ نوں قائم رکھدا اے۔ انسانی سیان رب دے مخالف اے تے ایہنوں مکنا چاہیدا اے، جیویں پئی پولوس رسول واضح کردا اے۔جیہڑا وجود رکھدا اے اوہ بس الٰہی سیان تے اوہدا خیال اے، ایسے سیان وچ ساری ہستی ہم ساز تے ابدی ہْندی اے۔ سِدھا یا تنگ راستہ ایس سچیائی نوں ویکھن تے منن، ایس طاقت نوں منن تے سچیائی دی راہ اْتے ٹْرن لئی اے۔
The blood, heart, lungs, brain, etc., have nothing to do with Life, God. Every function of the real man is governed by the divine Mind. The human mind has no power to kill or to cure, and it has no control over God's man. The divine Mind that made man maintains His own image and likeness. The human mind is opposed to God and must be put off, as St. Paul declares. All that really exists is the divine Mind and its idea, and in this Mind the entire being is found harmonious and eternal. The straight and narrow way is to see and acknowledge this fact, yield to this power, and follow the leadings of truth.
مسیحت دی تاریخ اوس اسمانی پیو، قاد مطلق سیان، دے دِتے ہوئے اثراں تے حفاظت کرن والی طاقت دے شاندار ثبوتاں نوں سامنے لیاؤندی اے جیہڑا انسان نوں ایمان تے سمجھ دیندا اے جیدے نال اوہ اپنے آپ نوں بچا سکدا اے نہ صرف آزمائش توں بلکہ جسمانی دْکھاں تو وی۔
The history of Christianity furnishes sublime proofs of the supporting influence and protecting power bestowed on man by his heavenly Father, omnipotent Mind, who gives man faith and understanding whereby to defend himself, not only from temptation, but from bodily suffering.
اوس اختیار نوں سمجھدیاں ہوئے جیہڑا محبت ساریاں اْتے رکھدی اے دانی ایل نے شیراں دی کھوہ وچ محفوظ محسوس کیتا، تے پولوس نے سپ نوں نقصان نہ دین والا ثابت کیتا۔ رب دی ساری مخلوق جیہڑی سائنس دی ہم آہنگی وچ ٹردی اے نقصان نہ دین والی، فائدہ دین والی تے لازوال اے۔ ایس وڈھی اصلیت دا احسا س ای پرانے شریف لوکاں دی طاقت دا وسیلہ سی۔ ایہہ مسیحی شفا وچ مدد دیندا اے، تے ایہدے مالک نوں یسوع دے نمونے مگر ٹرن دے قابل بناؤندا اے۔ ”تے رب نے ویکھیا پئی بوہت چنگا اے۔“
Understanding the control which Love held over all, Daniel felt safe in the lions' den, and Paul proved the viper to be harmless. All of God's creatures, moving in the harmony of Science, are harmless, useful, indestructible. A realization of this grand verity was a source of strength to the ancient worthies. It supports Christian healing, and enables its possessor to emulate the example of Jesus. "And God saw that it was good."
برداشت،چنگیائی تے سچیائی نوں زور کے پھڑ لوو و تے تْسی اوہناں نوں اپنے خیالاں دے قبضے دے تناسب توں اپنے تجربیاں وچ لیاوو گے۔
Hold thought steadfastly to the enduring, the good, and the true, and you will bring these into your experience proportionably to their occupancy of your thoughts.
ایس تناسب وچ پئی انسانی فہم لئی جد مادا انسان دے طور تے ساری ہستی گوا دیندا اے تے ایسے تناسب وچ اوہ ایہدا مالک بن جاندا اے۔ اوہ اصلیتیاں دے ہور الٰہی فہم وچ وڑھ جاندا اے، تے اوہ یسوع دی الٰہیات نوں سمجھدا اے جد ایہہ بیمار نوں شفا دین، مردے نوں جیوندہ کرن تے پانی اْتے ٹْرن نال ظاہر ہوئی۔ایہناں سارے کماں نے ایس عقیدے اْتے یسوع دے اختیار نوں ظاہر کیتا پئی مادا مواد اے، پئی ایہہ حیاتی دا ثالثی یا وجودیت دی کسے وی شکل نوں بناؤن والا ہو سکدا اے۔
In proportion as matter loses to human sense all entity as man, in that proportion does man become its master. He enters into a diviner sense of the facts, and comprehends the theology of Jesus as demonstrated in healing the sick, raising the dead, and walking over the wave. All these deeds manifested Jesus' control over the belief that matter is substance, that it can be the arbiter of life or the constructor of any form of existence.
جدوں اسی غلطی توں بوہتا حیاتی دی سچیائی اْتے بھروسہ کردے آں، مادے توں بوہتا روح اْتے بھروسہ کردے آں، مرن توں بوہتا جین اْتے بھروسہ کردے آں، انسان توں بوہتا رب اْتے بھروسہ کردے آں، تے کوئی مادی مفروضے ساہنوں بیماراں نوں شفا دین تے غلطی نوں تباہ کرن تو نئیں روک سکدے۔
When we come to have more faith in the truth of being than we have in error, more faith in Spirit than in matter, more faith in living than in dying, more faith in God than in man, then no material suppositions can prevent us from healing the sick and destroying error.
روزانہ دے فر
میری بیکر ایڈی ولو
روز انہ دی دع
ایس چرچ دے ہر رکن دا ایہہ فرض اے پئی ہر روز اوہ ایہہ دعا کرے: ’’تیری بادشاہی آوے؛‘‘ الٰہی سچیائی، حیاتی تے پیار دی سلطنت میرے اندر قائم ہووے، تے سارے پاپ میتھوں نکل جان؛ تے تیرا کلام سارے انساناں دے پیار نوں ودھاوے، تے اوہناں اْتے حکومت کرے۔
چرچ مینوئیل، آرٹیکل VIII، س
مقصداں تے کماں دا اک اصول
نہ کوئی مخالفت تے نہ کوئی ذاتی تعلق مادری چرچ دے کسے رکن دے مقصداں یا کماں اْتے اثر نئیں کرنے چاہیدے۔ سائنس وچ، بس الٰہی پیار ای حکومت کردا اے، تے اک مسیحی سائنسدان پاپ نوں رد کردیاں ہوئے، سْچی پراہ بندی، خیرات پسندی تے معافی نال پیار دیاں مِٹھیاں سچیائیاں دا پرچھانواں بن دا اے۔ ایس چرچ دے سارے رکناں نوں سارے پاپاں توں، غلط طراں دیاں پیشن گوئیاں ، منصفیاں، مذمتاں، صلاحواں، غلط اثراں نوں لین تے غلط اثر دین توں آزاد رہن لئی ہر روز خیال رکھنا چاہیدا اے تے دعا کرنی چاہیدی اے
چرچ مینوئیل، آرٹیکل VIII، سیکشن 1۔
فرض لئی چْستی
ایس چرچ دے ہر رکن دا ایہہ فرض اے پئی اوہ ہر روز جارحانہ ذہنی صلاحواں دے خلاف اپنے آپ نوں تیار رکھے، تے رب، اپنے قائد تے انساناں لئی اپنے فرضاں نوں نہ کدی بھْلے تے نہ کدی نظر انداز کرے۔ اوہدے کماں دے راہیں اوہدا انصاف ہووے گا، اوہ بے قصور یا قصور وار ہووے گا۔
چرچ مینوئیل، آرٹیکل VIII، سیکشن 6۔